Wskazania do wykonania wymazu z gardła

Wymaz z gardła pobierany jest w celu wykonania badań biologicznych. Pozwala na dokładną analizę bakterii i grzybów znajdujących się w jamie ustnej pacjenta, dzięki czemu można dokonać diagnozy potencjalnych chorób gardła i zalecić odpowiednie leczenie.

Bakterie w gardle i jamie ustnej

W jamie ustnej i gardle żyje bardzo wiele mikroorganizmów, ponieważ jest to dla nich idealne środowisko dla życia. Różne gatunki bakterii, a także pewne gatunki grzybów (głównie drożdżaków) znajdują się nawet u osób całkowicie zdrowych, stanowiąc naturalną florę bakteryjną. Chociaż większość z nich nie stanowi zagrożenia dla naszego zdrowia, mogą pojawić się i takie, które stanowią przyczynę poważniejszych chorób. Mikroorganizmy chorobotwórcze są szczególnie niebezpieczne dla osób w stanie obniżonej odporności.

Właśnie za sprawą wymazu z gardła można stwierdzić, czy w jamie ustnej i gardle pacjenta bytują groźne dla zdrowia drobnoustroje. Badanie polega na zupełnie bezinwazyjnym pobraniu próbki śluzu z tylnej ściany gardła, a następnie przeniesieniu go na specjalne podłoże hodowlane. Podczas oceny próbki można potwierdzić lub wykluczyć obecność mikroorganizmów chorobotwórczych.

Kiedy należy wykonać wymaz z gardła?

Wykonanie wymazu z gardła najczęściej jest wskazane w przypadku stanu zapalnego gardła. W ten sposób można dokładnie ustalić przyczynę choroby. Jest to szczególnie istotne badanie przy podejrzeniu infekcji bakteryjnej, przede wszystkim paciorkowcem. Pozytywny wynik wymazu może wskazywać na anginę paciorkowcową, czyli ostre zapalenie gardła i migdałków wywołane przez paciorkowce beta-hemolizujące grupy A.

Warto przy tym dodać, że u zdecydowanej większości pacjentów zapalenie gardła jest spowodowane przez wirusy, których nie można wykryć na podstawie wymazu. Niemniej badanie to jest konieczne w celu stuprocentowego upewnienia się, że przyczyną choroby nie są wirusy. Jest to bardzo ważne, gdyż leczenie zapalenia bakteryjnego przebiega inaczej niż wirusowego.

Wymaz z gardła jest zalecany także w przypadku pacjentów, u których jest podejrzenie, iż są nosicielami niektórych potencjalnych chorobotwórczych gatunków mikroorganizmów opornych na antybiotykoterapię. Dotyczy to przede wszystkim osób z podejrzeniem tzw. nosicielstwa bezobjawowego, które oznacza obecność drobnoustrojów w organizmie bez wyraźnych objawów chorobowych.