Jaką rolę w układzie odpornościowym człowieka odgrywają eozynofile?

Eozynofile odgrywają główną rolę w odporności przeciw pasożytom (owsiki, włośnie, przywry, tasiemce), a także współuczestniczą w zabijaniu wirusów, bakterii oraz komórek nowotworowych. Ich odsetek we krwi jest niewielki w porównaniu z innymi krwinkami.

W warunkach obecności pasożytów liczba eozynofili wzrasta, a pod wpływem czynników chemotaktycznych podążają one do miejsca objętego chorobą, tam uwalniają ze swych ziarnistości różne czynniki, które mają wyeliminować “intruza”. Na tym polega rola eozynofili. Ale ta broń, wykształcona przez układ odpornościowy w toku ewolucji czasem może przybrać nieprawidłową formę, może przybrać stan wypaczonej, nieprawidłowej odpowiedzi na czynniki zewnętrzne (alergeny) prowadząc do uszkodzenia tkanek i zapoczątkowując proces chorobowy tzw. nadwrażliwość (alergia). Ważne, aby postawić prawidłową diagnozę, a w tym pomocne jest wykonanie odpowiednich badań.

Choroby związane z podwyższonym poziomem eozynofilów

Szacuje się, że eozynofile to co czwarty składnik procentowy leukocytów. By określić ich dokładną liczbę, należy zanalizować każdy przypadek pacjenta oddzielnie, gdyż objętość główna jest uzależniona od wielu czynników, jak podatność na stres, waga, tryb życia, czy choćby przeżyte choroby. W przypadku, gdy mamy do czynienia ze zwiększoną ilością eozynofilów we krwi, mówimy o sytuacji patologicznej, w której główną rolę odgrywa czynnik zewnętrzny, alergen bądź obecność w organizmie pasożyta. Często podwyższony poziom eozynofilów jest pierwszym sygnałem ostrzegawczym w chorobach autoimmunologicznych, endokrynologicznych, bądź też nowotworowych.

Gdy eozynofilów jest za mało

Stan wywołany zbyt niską (poniżej 50/μl ) ilością eozynofilów we krwi określa się jako eozynopenia. Jej głównymi powodami mogą być początkowa faza zakażenia, podwyższony poziom glikokortykosteroidów, nadczynność kory nadnerczy np. w chorobie lub zespole Cushinga, przebyta radioterapia, długotrwały stres, czy choćby niektóre zażywane lekarstwa. Organizm jest wtedy osłabiony, dłużej i mniej efektywnie się regeneruje, stąd też poziom eozynofilów spada i musi minąć nieco czasu, aby doszło do pełnej regeneracji.

Zarówno niedobór, jak i nadwyżka ilościowa eozynofilów nie jest stanem optymalnym dla organizmu. Jednak wskazane wahania nie są podstawą, by rozpocząć w jakimkolwiek zakresie leczenie. Dopiero specjalistyczne badania eozynofili wymazem z nosa oraz pełna weryfikacja kondycji pacjenta może dać pełen obraz, czy leczenie lub terapia jest wskazane, czy też nie.